Καλά το τι γέλιο έχω ρίξει με αυτό το cake.. δεν λέγετε.. Κάποιοι από εσάς θα θυμάστε κάποιοι το βλέπετε πρώτη φορά.. όμως ήταν από τις πολύ τρυφερές μας δουλειές.. Ο μικρός Χρήστος χρόνιζε και η μαμά ήθελε κάτι με φεγγαράκι, με αστεράκια, με αρκουδάκια.. Κάτι γλυκό σαν το μπεμπόνι της!! Και έτσι έγινε.. Έτσι νόμιζα δηλαδή....
Όλη μου την τρυφερότητα την έβγαλα σε αυτή την τούρτα.. φαίνεται άλλωστε.. όμως ήταν από εκείνες τις στιγμές, που δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω πολύ.. με πηγαίνανε τα χεράκια μου από μόνα τους.. Και πάνω που ένιωσα ότι πλησιάζω στο τέλος, ήρθε ο Στελίς μου να με αποτελειώσει.. Η στιγμή αποτυπώθηκε στο facebook στην σελίδα μας, μιας και είναι η γωνιά μου... εκεί γράφω όλα τα απρόοπτα μου, οπότε η φίλες μου εκεί διασκεδάσανε μαζί μας!! χα χα χα
Φεγγαρομπανάνα από την ανάποδη.....αυτά τραβάω... μου κάνουν και πλάκες.. :D
Εσωτερικά ήταν όλο σοκολάτα, cake και κρέμα, και η μυρωδιά της μου έσπαγε την μύτη.. Τόσα πολλά και άλλα τόσα μπορώ να σας λέω γι αυτό... ήταν πειρασμός..
Να τα εκατοστήσεις γλυκέ μου Χρήστο.. Να σε χαίρεται η μανούλα σου!!
